Nog te vroeg

Op het station

De cornflakes nog onderweg

van mijn keel naar mijn maag

In mijn ogen nauwelijks erkenning
van de nieuwe dag

Een kleine gekleurde ronde man

grijnst me aan

van top tot teen

Ik ben alleenstaande deelt hij mee

Gauw daar achter aan

met een dubbele uitroepteken

exlameert hij

Zonder enig compromis

Ik kijk hem aan

De trein is er nog steeds niet

Wazig